അതല്ല ഞാൻ ഇവിടെ സംസാരിക്കുന്നത്..
ഒരു സുപ്രഭാതത്തിൽ ആരംഭിച്ച ആ വ്യക്തിയുടെ വികൃതികളെകുറിച്ചാണ്.. ഫേസ്ബുക്കിൽ കഥകൾ പോസ്റ്റുകൾ ആയപ്പോൾ ആളുകൾ അടക്കം പറഞ്ഞു തുടങ്ങി ഇത് അവനാണ് അല്ല ഇത് ഇവനാണ്..
ആരാണോ എന്തോ..?
ആദ്യത്തെ പോസ്റ്റ് തന്നെ ഗംഭീരം.. അതിൻറെ രണ്ടാം ഭാഗം എന്ന നിലയിൽ അടുത്ത പോസ്റ്റ്.. മറ്റൊരു കഥയുമായി മൂന്നാമത്തെ പോസ്റ്റ്.. അവസാനം ഒരു ഡിസ്ക്ലൈമർ ഇതിലെ കഥാപാത്രങ്ങൾ തികച്ചും സാങ്കൽപ്പികം മാത്രമാണെന്ന്..
ചർച്ചകൾ എല്ലായിടത്തും സജീവമാണ്.. പക്ഷേ ആരും പരസ്പരം സംസാരിക്കാത്ത ഒരു അവസ്ഥ.. എന്തെങ്കിലും പറയുകയോ എഴുതുകയോ ചെയ്താൽ ടാരി മലയാളി എന്ന ഫേസ്ബുക്ക് പ്രൊഫൈലിന്റെ പിതൃസ്ഥാനം ഏറ്റെടുക്കേണ്ടി വരുമോ എന്ന ചങ്കിടിപ്പ്..
പോസ്റ്റുകൾ എല്ലാം തന്നെ ടാരി എന്ന കൊച്ചു പ്രദേശത്തെ മലയാളികൾ ഒന്നു ചേർന്ന് തെരഞ്ഞെടുത്ത അസോസിയേഷൻ്റെ പ്രസിഡണ്ടിനെയും അസോസിയേഷന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങളെയും പരിഹസിക്കുന്ന തരത്തിൽ..
ഒരു കള്ള് ഷാപ്പ് ഉണ്ടാക്കിവെച്ച പൊല്ലാപ്പ്
നോക്കണേ..
കള്ള് ഷാപ്പിൽ തോളോട് തോൾ ചേർന്ന് മദ്യപിക്കുന്നവർ തന്നെയാണ് ഈ പോസ്റ്റ് ഇടുന്നത് എന്ന വസ്തുത വേറെയും..
കാറ്റ് നിറച്ച ഒരു ബലൂൺ ഒരു മുട്ട് സൂജി കൊണ്ട് കുത്തി , പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു കുട്ടിയുടെ ആഹ്ലാദവും സന്തോഷവും ഒക്കെയാണ് ആ എഴുത്തുകാരനിൽ ഞാൻ കണ്ടത്.. ആ ചിരിയോടൊപ്പം നമ്മളൊക്കെ ചിരിച്ചു എന്നുള്ളത് യാഥാർത്ഥ്യമാണ്.. ഹാസ്യ സാഹിത്യത്തിൻറെ പ്രഥമ ചുമതല നമ്മെ ചിരിപ്പിക്കുകയാണല്ലോ പക്ഷേ അതിൻറെ ഹാസ്യത്തിന് പിന്നിൽ നീറുന്ന ഒരു മനസ്സ് ഉണ്ടെന്ന് ആരും ചിന്തിക്കുന്നില്ല.. എന്ത് തെറ്റുകൾ തന്നെ ചെയ്താലും പരസ്യമായി അപമാനിക്കേണ്ടതില്ല.. പ്രത്യേകിച്ച് വൈകല്യങ്ങൾ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചുകൊണ്ട്..
Taree malayaliയുടെ ഫേസ്ബുക്ക് പ്രൊഫൈലിൽ ആളുകൾ കൂടി വന്നപ്പോൾ ഞാൻ ഒരിക്കൽ കൂടി അതിലേ പോസ്റ്റുകളെ വിലയിരുത്തി.. ആ വാചകങ്ങളിലെ രണ്ടാമത്തെ നടത്തം ആ വിവരണങ്ങളിൽ അടങ്ങിയ ഒട്ടും പ്രത്യക്ഷത്തിൽ പ്രകടമല്ലാത്ത ചില ചോദ്യങ്ങളെ എൻറെ മുന്നിൽ ഒരു മൂടുപടത്തിൽ എന്നപോലെ കൊണ്ടുവന്നു നിർത്തി അതിൽ ചിലത് നമ്മുടെ വ്യവസ്ഥിതിയിൽ ഇന്ന് നിലനിൽക്കുന്ന ഒരുപാട് വെല്ലുവിളികൾ ആയിരുന്നു.. പല പ്രശ്നങ്ങളെ ചിരിപ്പിക്കുന്ന വിധം വിരൽ ചൂണ്ടുന്ന നിരു ഉപദ്രവകരമായ ഒരുപാട് സൂചനകൾ..
വൈവിധ്യങ്ങളെ തേടിപ്പോകുന്ന പാവം മാനവ ഹൃദയത്തിൻറെ കുസൃതിത്തരങ്ങൾ എന്നിവയെല്ലാം മനുഷ്യപ്രകൃതിക്ക് എത്രമേൽ സ്വാഭാവികമായിരുന്നിട്ടും ദൈനംദിന ജീവിതത്തിൽ സംഘർഷം ഉണ്ടാക്കിക്കൊണ്ട് അവ പലർക്കും മറച്ചു വെക്കേണ്ടി വരുന്നു., അതിൻറെ പൊട്ടിത്തെറി ആയിരിക്കാം ആ പോസ്റ്റുകൾ..
പ്രാദേശിക ഭാഷാപ്രയോഗങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചാണ് ഇതിൽ ഓരോ പോസ്റ്റുകളും എഴുതിയിരിക്കുന്നത്.. അതുകൊണ്ടുതന്നെ വരികൾക്കിടയിലൂടെ വായിക്കേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകതയും കൂടി വരുന്നു.. സന്ദർഭങ്ങൾ അനുസരിച്ചുള്ള ഭാഷാപ്രയോഗങ്ങളും വേറെയും. ഒരു എഴുത്തുകാരനപ്പുറം ഒരു വിപ്ലവകാരിയെയാണ് ഇതിലൂടെ കാണാൻ സാധിക്കുന്നത്..
Taree Malayali, താങ്കളുടെ ഫേസ്ബുക്ക് പ്രൊഫൈലിൽ കഥയിലൂടെയാണെങ്കിലും ചെയ്യുന്ന വ്യക്തിഹത്യ ഒഴിവാക്കി ശുദ്ധ ഹാസ്യത്തിന് ഊന്നൽ നൽകിയാൽ അതൊരു മനുഷ്യസേവ തന്നെയാണ്..
കരയാൻ എത്രയോ കാരണങ്ങൾ മുട്ടി നിൽക്കുന്ന ഈ ലോകത്തിൽ ചിരിയുടെ അലകൾ പരത്തുന്നതും ഒട്ടും കരയാതെ കൽപ്പിച്ചു കിടക്കുന്ന ഹൃദയത്തെ കരയിപ്പിക്കുന്നതും മഹനീയമായ മനുഷ്യ സേവയാണ്.. ഹാസ്യ രസങ്ങൾ അനുവാചക ഹൃദയങ്ങളിൽ സൃഷ്ടിക്കുന്ന വികാര വിചാരങ്ങൾ വ്യക്തിയുടെ ബാഹ്യമായ പ്രവർത്തികളെയും മെല്ലെ മെല്ലെ പ്രചോദിപ്പിക്കുകയും അതുവഴി സമുദായം നന്നാവുകയും ചെയ്യുന്നു.. ഒന്നു ശ്രമിച്ചു കൂടെ..