47 വർഷം കഴിഞ്ഞിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണ് നാസ ചന്ദ്രനിൽ ആളെ ഇറക്കാൻ ശ്രമിക്കാത്തത്..

ചന്ദ്രനിൽ മനുഷ്യരെ ഇറക്കി എന്ന് അവകാശപ്പെടുന്ന നാസ ഈ നീണ്ട 47 വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞിട്ടും, അതിനിടയ്ക്ക് ഒരിക്കൽപോലും വീണ്ടും പോകാതിരുന്നത് എന്തുകൊണ്ട് 

ആദ്യമേ പറയട്ടെ. നീൽ ആംസ്ട്രോങ് മാത്രമല്ല ചദ്രനിൽ പോയിട്ടുള്ളത്.

നീൽ ആംസ്‌ട്രോങിനോടൊപ്പം ബസ്‌ ആൽഡ്രിനും, മൈക്കിൾ കോളിന്സും ചന്ദ്രനിൽ പോയി. കോളിൻസ് അപ്പോളോ കമാൻഡ് മോഡ്യൂളിൽ ഇരുന്നു. ആൽഡ്രിനും, ആംസ്‌ട്രോങും ചന്ദ്രനിൽ ഇറങ്ങി.കൂടാതെ  പിനീട് ഏതാനും മാസങ്ങൾ ഇടവിട്ടു ചന്ദ്രനിൽ 5 അപ്പോളോ ദൗത്യങ്ങളിലായി 10 പേർകൂടെ പോയി ചന്ദ്രനിൽ ഇറങ്ങി. ഒരു ദൗത്യം പാതി വഴിക്കു പരാജയപെട്ടു ചന്ദ്രനിൽ ഇറങ്ങാതെ തിരിച്ചു വന്നു. 

ചുരുക്കി പറഞ്ഞാൽ 6 ചാന്ദ്ര യാത്രകളിലായി 12 പേർ ചന്ദ്രനിൽ ഇറങ്ങി.ചന്ദ്രനെക്കാൾ 100 മടങ്ങിലധികം ദൂരെയുള്ള ചൊവ്വയിൽ പേടകം ഇറക്കിയ നാസയ്ക്ക് ചന്ദ്രനിൽ പേടകം അയക്കുന്ന ടെക്‌നോളജി വളരെ എളുപ്പം ആണ്. പ്രത്യേകിച്ച് മനുഷ്യർ പേടകത്തിൽ ഉണ്ടെങ്കിൽ :). കാരണം.. മനുഷ്യർക്ക് നേരിട്ട് കാര്യങ്ങൾ കണ്ട് മനസിലാക്കി പേടകത്തെ നിയന്ത്രിക്കാം എന്നത് ഓട്ടോമാറ്റിക്കായി പേടകം ഇറക്കുന്നതിനേക്കാൾ വളരെ എളുപ്പം ആണ്.

പിന്നെ എന്തുകൊണ്ട് ആ ടെക്‌നോളജി ഉപയോഗിച്ചു ഇപ്പോൾ വിടുവാൻ സാധിക്കാത്തതു ?

പ്രധാന പ്രശനം സാമ്പത്തികം ആണ്.

ഇപ്പോൾ നാസയുടെ കൈവശമുള്ള ഏതു റോക്കറ്റിനേക്കാളും പല മടങ്ങു ചെലവേറിയതാണ് അപ്പോളോ ദൗത്യത്തിൽ ഉപയോഗിച്ച ഭീമൻ Saturn V റോക്കറ്റുകൾ ! 2019 വർഷത്തിലെ നാസയുടെ മൊത്തം ബഡ്ജറ്റിന്റെ 5 ഇരട്ടിക്കു തുല്യമായ തുക ആണ് അപ്പോളോ ചന്ദ്ര പദ്ധതിക്കായി നാസ അന്ന് ചിലവിട്ടത് !

1960-കളിൽ അമേരിക്കയും റഷ്യയും തമ്മിലുണ്ടായിരുന്ന ശീതയുദ്ധത്തിൽ റഷ്യയുടെ മുന്നിൽ ആളാകുവാൻതന്നെ ആണ് അമേരിക്ക ഇങ്ങനെ ഒരു ചന്ദ്രയാത്രയ്ക്ക് രൂപം നൽകിയതും. അന്ന് യുദ്ധത്തിനായുള്ള ഭീമമായ ബഡ്ജറ്റാണ് ചന്ദ്ര ദൗത്യത്തിനായി അമേരിക്ക ചിലവഴിച്ചതു.  ശീതയുദ്ധം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എങ്കിൽ ഒരുപക്ഷെ ഇപ്പോഴും മനുഷ്യർ ചന്ദ്രനിൽ കാലു കുത്തില്ലായിരുന്നു 

( അമേരിക്ക ചന്ദ്രയാത്രയ്ക്ക് തയ്യാറെടുക്കുമ്പോൾ അതിനൊപ്പം അല്ലെങ്കിൽ അതിനേക്കാൾ തയ്യാറെടുപ്പുകൾ റഷ്യയും ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ അവരുടെ ചാന്ദ്ര ദൗത്യങ്ങളായ  ' ലൂണാ പദ്ധതികൾ ' റോക്കറ്റിന്റെ ഡിസൈൻ പരിമിതി മൂലം വിജയിച്ചില്ല. )

.

പിന്നെ എന്തുകൊണ്ട് ആ ടെക്‌നോളജി ഉപയോഗിച്ചു നാസയ്ക്കു ഇപ്പോൾ മനുഷ്യരെ ചന്ദ്രനിൽ വിടുവാൻ സാധിക്കാത്തതു എന്ന് ചോദിച്ചാൽ.. റോക്കറ്റ് ടെക്‌നോളജി ഒഴികെ മറ്റെല്ലാ ടെക്‌നോളജിയും ഇപ്പോൾ വളരെ പുരോഗമിച്ചിരിക്കുന്നു.

നമ്മുടെ സ്മാർട്ടഫോണിൻറെ പ്രോസസിംഗ് സ്പീഡ് അപ്പോളോ ചാന്ദ്ര ദൗത്യത്തിൽ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന പ്രോസസിംഗ് സ്പീഡിനെക്കാൾ ലക്ഷം മടങ്ങു കൂടുതലാണ് എന്ന് പൊതുവെ പറയാം. അതുകൊണ്ട് അപ്പോളോ പ്രോഗ്രാമിലെ കൺട്രോൾ പാനൽ നമുക്കു ഒട്ടുംതന്നെ ഉപയോഗിക്കുവാൻ കഴിയില്ല.

മനുഷ്യരെ അയക്കുന്നതിന്റെ നാലിലൊന്നു ചിലവിൽ പേടകങ്ങൾ ചന്ദ്രനിൽ ഇറക്കി കാര്യങ്ങൾ പലതും ചെയ്യാം. പേടകങ്ങൾ അയക്കുമ്പോൾ അത് വൺവേ ട്രിപ്പ് ആയിരിക്കും. എന്നാൽ മനുഷ്യരെ ചന്ദ്രനിൽ അയച്ചാൽ അവരെ ചന്ദ്രനായിൽനിന്നു തിരികെ കൊണ്ടുവന്നു ഭൂമിയിൽ ഇറക്കുന്നതുവരെ റിസ്ക്ക് ആണു്.

കമ്പ്യൂട്ടർ ടെക്‌നോളജി വളരെയധികം പുരോഗമിച്ചപ്പോൾ മനുഷ്യർ ഇല്ലാതെതന്നെ വളരെ കുറഞ്ഞ ചിലവിൽ നമുക്ക് ഇവിടെ ഇരുന്നുകൊണ്ട് റിസ്ക്ക് ഇല്ലാതെ കാര്യങ്ങൾ സാധിക്കുവാൻ പറ്റുമെങ്കിൽ എന്തിനു മനുഷ്യരെ അയക്കണം 

കൂടുതൽ മെച്ചപ്പട്ട മെറ്റീരിയലുകൾ ഇപ്പോൾ ഉണ്ട്. 

അതിനാൽ പേടകത്തിൽ അകത്തും, പുറത്തുമായി ഉപയോഗിക്കുന്ന സകല വസ്തുക്കളും പുതിയ മെറ്റീരിയലുകൾ ഉപയോഗിച്ച് കൂടുതൽ കാര്യക്ഷമമായി ഡിസൈൻ ചെയ്തു ഉണ്ടാക്കണം. അതിനാൽത്തന്നെ അതുപയോഗിച്ചുള്ള പരീക്ഷണ ദൗത്യങ്ങൾ ആദ്യം മുതലേ ചെയ്തു ഘട്ടം ഘട്ടമായി വിജയം ഉറപ്പു വരുത്തണം.

ഇത്ര ചെലവ് മുടക്കി വീണ്ടും ചന്ദ്രനിൽ മനുഷ്യരെ ഇറക്കിയതുകൊണ്ട് പ്രത്യേക നേട്ടം ഒന്നും ഇപ്പോൾ നാസയ്ക്ക് ഇല്ല.

ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാൽ.. 

വളരെ അധികം സാമ്പത്തികം അനുവദിച്ചാൽ.. പുതിയ ടെക്‌നോളജിയും, പുതിയ മെറ്റീരിയലുകളും ഉപയോഗിച്ച് പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്തു നിർമിച്ച ചന്ദ്ര പേടകങ്ങൾ പടിപടിയായി ടെസ്റ്റ് ചെയ്തു മാത്രമേ ഇനി ചന്ദ്രനിൽ മനുഷ്യരെ അയക്കുവാൻ സാധിക്കൂ.

എന്നാൽ... 

വീണ്ടും ഇപ്പോൾ രാജ്യങ്ങൾ ചന്ദ്രനിൽ പോകാൻ എന്തുകൊണ്ട് ശ്രമിക്കുന്നു എന്ന് ചോദിച്ചാൽ......

ഇപ്പോൾ മനുഷ്യർ ചൊവ്വയിലേക്കും, അന്യ ഗ്രഹങ്ങളിലേക്കും കുടിയേറി പാർക്കുന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാന ലക്ഷ്യത്തിന്റെ ഭാഗമായി നമുക്ക് ഭൂമിയുടെ അടുത്തുകിടക്കുന്ന ചന്ദ്രൻ ഒരു പരീക്ഷണ ഇടം ആണ്.

കൂടാതെ ചന്ദ്രനിൽ ആളെ വിട്ടു തിരികെ കൊണ്ടുവരുന്നത് ഭാവിയിലെ ടൂറിസത്തിന്റെ ഭാഗവും ആവുകയാണ്. ഇങ്ങനെയുള്ള ബിസിനസ്സ് മുന്നിൽ കണ്ടാണു പല  ഏജൻസികളും ഇപ്പോൾ ചന്ദ്രയാത്ര ലക്ഷ്യമിടുന്നത്.